Depressed Sad Quotes in Tamil - சோகக் கவிதைகள்

மனம் தோல்வியை தாங்க முடியாமல் கண்ணீரை மட்டும் சுமக்கின்றது வாழ்க்கையின் சுமைகளுக்கு மத்தியில்

இரவுகள் நீண்டு கனவுகள் மறைந்து தனிமையில் மூழ்கி உள்ளம் அழுகின்றது

எல்லாம் இருந்தும் எதுவும் இல்லாத உணர்வு மனதை கரைய வைக்கின்றது ஒவ்வொரு நொடியும்

புன்னகை மறைந்து கண்கள் பேச மறுத்து உள்ளம் தனியாக வலியில் தவிக்கின்றது

வாழ்க்கை ஒரு பயணமென யாரோ சொன்னார்கள் ஆனால் எனக்கு அது ஒரு முடிவில்லா துன்பமாக தெரிகிறது

நம்பிக்கைகள் உடைந்து கனவுகள் சிதைந்து மனம் மட்டும் வெறுமையில் மிதக்கின்றது

உறவுகள் விலகி அன்பு மறைந்து தனிமையின் கரங்கள் என்னை இறுக பற்றுகின்றன

கண்ணீர் மறைந்தாலும் மனதின் வலி மறையவில்லை அது உள்ளேயே அமைதியாக எரிகிறது

எல்லோரும் சிரிக்கையில் நான் மட்டும் அழுகிறேன் இந்த உலகத்தில் எனக்கு இடமில்லையோ

நினைவுகள் என்னை துரத்துகின்றன மறக்க முயலும் போதெல்லாம் மனம் மீண்டும் உடைகிறது

வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு போராட்டமாக மாறி மனதை சோர்வடைய வைக்கின்றது

என் உள்ளம் ஒரு கடலாக மாறி அலைகளாய் வலி என்னை அடித்து செல்கிறது

எல்லாம் முடிந்து விட்டதென மனம் சொல்லுகிறது ஆனால் இதயம் இன்னும் துடிக்கிறது

இருள் என்னை சூழ்ந்து ஒளி தெரியாமல் வாழ்க்கையின் பாதையில் நான் தடுமாறுகிறேன்

மகிழ்ச்சி ஒரு மாயையென மனம் உணர்கிறது துன்பமே என் நிரந்தர தோழனாக மாறிவிட்டது

வார்த்தைகள் காயப்படுத்தும் போது கண்ணீர் மௌனமாக பேசுகிறது யாரும் கேட்காத மொழியில்

சிரிப்பு முகமூடியால் மறைந்திருக்கும் உடைந்த உள்ளத்தை யாரும் பார்ப்பதில்லை நானும் காட்டுவதில்லை

களைப்படைந்த மனமும் கனத்த இதயமும் வெறும் உடலை மட்டுமே சுமக்க வைக்கின்றன

விடிவதற்கு காத்திருக்கும் இரவுகள் என்னை விட்டு மறைவதில்லை இருளே நிரந்தரமானது போல்

நம்பிய உறவுகள் கைவிட்டபோது தனிமையின் வலி புரிந்தது சுவருடன் பேசிக்கொண்டேன்

இதயத்தின் ஆழத்தில் காயங்கள் ஆறாமல் காலம் கடந்தும் வலித்துக்கொண்டே இருக்கின்றன

என் வாழ்வின் கதவுகள் அடைபட்டு வெளிச்சம் வராத அறையில் தனித்து விடப்பட்டுள்ளேன்

உறக்கமற்ற இரவுகளில் நினைவுகள் என்னை துன்புறுத்த கண்ணீர் துணையாகிறது

புன்னகைகள் யாவும் போலியானது உள்ளே ஓடும் கண்ணீரை வெளியே காட்டாமல் வாழ்கிறேன்

வலியை மட்டுமே தரும் வாழ்க்கையில் மரத்துப்போன மனதுடன் நாட்களை கடத்துகிறேன்

தீராத வேதனையுடன் உடைந்த கனவுகளுடன் கடந்து செல்கிறது வாழ்க்கை என்ற பயணம்

மழையில் நனையும் போது கண்ணீர் தெரியாது என்பதால் வானமே என் துயரத்தை அறிகிறது

மனம் வெறுமையாகி உணர்வுகள் மரத்துப்போய் உயிரற்ற உடலாய் நடமாடுகிறேன்

நம்பிக்கையின் ஒளி அணைந்து ஏமாற்றத்தின் இருள் சூழ்ந்து வாழ்க்கை என்ற பாதை மறைகிறது

ஒவ்வொரு புதிய நாளும் பழைய வலிகளை நினைவுபடுத்தி மனதை கொல்கிறது மெதுவாக

வரும்போது கொண்டு வந்த கனவுகள் காற்றில் பறந்து கண்ணீராய் மட்டுமே திரும்புகின்றன

யாரும் புரிந்து கொள்ளாத வேதனை என் மனதை ஆக்கிரமித்து தனிமையின் பிடியில் தள்ளுகிறது

அன்பு பெற முயன்ற கைகள் காலியாக திரும்புகின்றன உறவுகளின் பொய்மையை உணர்த்தி

மனதின் ஆழத்தில் புதைந்த வேதனைகள் வார்த்தைகளால் விளக்க முடியாத உணர்வுகளாய் உள்ளே எரிகின்றன

வாழ்க்கையின் ஓட்டத்தில் நான் தேடியதெல்லாம் மறைந்து எனக்கானவை எதுவுமே கிடைக்கவில்லை

காலத்தின் கரங்களில் சிக்கி நம்பிக்கையின் சிறகுகள் முறிந்து கனவுகள் மடிந்து போயின

சிதைந்த சிற்பமாய் உடைந்த இதயமாய் பிரிவின் வலியில் மூழ்கி போனேன்

கனவுகள் கரைந்து கண்ணீரில் கலந்து காற்றோடு சேர்ந்து பறந்து போயின

பாதையெல்லாம் முள்ளாகி பயணம் சிரமமாகி பாதங்கள் ரத்தக்கறையில் நடக்கின்றன

என்னை நானே தேடி அலைகிறேன் இழந்த என்னை மீட்டெடுக்க ஆனால் அது முடியாத போராட்டமாகிறது

வேண்டாம் என்று துறந்தவர்களுக்காக நான் உருகி கண்ணீர் சிந்துகிறேன் அவர்களோ உறங்குகிறார்கள் நிம்மதியாக

கனவுகள் நனவாகும் என்று நம்பி காத்திருந்தேன் ஆனால் நனவுகளே கனவாகி மறைந்து போயின

உள்ளத்தின் ஆழத்தில் கண்ணீர் ஆறாக ஓடுகிறது யாருமற்ற தனிமையில் நான் மூழ்கிப் போகிறேன்

இனி எதுவும் முன்போல இருக்காது என்று காலம் என்னிடம் சொல்கிறது காயங்களின் வழியாக

தொலைந்து போன நாட்களின் நினைவுகள் இருளான நிகழ்காலத்தின் வலிகள் வெறுமையான எதிர்காலத்தின் அச்சங்கள்

உறங்க முடியாத இரவுகளில் முன்னாள் நினைவுகளுடன் போராடி கண்ணீரில் நனைகிறேன்

மௌனம் என் மொழியானது தனிமை என் நிழலானது துக்கம் என் நிரந்தர தோழனானது

புன்னகை மறைந்த முகமும் உறக்கம் இழந்த கண்களும் துக்கத்தின் அடையாளங்களாய் என்னை காட்டிக்கொடுக்கின்றன

வெட்டப்பட்ட மரத்தின் அடியில் மறைந்துபோன கனவுகளை புதைத்துவிட்டு வெறும் உடலுடன் நடந்து செல்கிறேன்

நான் பேசும் வார்த்தைகள் காற்றில் கரைந்து யாரும் கேட்காத ஓலங்களாய் மௌனமாய் மறைகின்றன

முள்ளிலும் வலி இருக்கிறது மலரிலும் வலி இருக்கிறது என் நெஞ்சிலோ இரண்டின் வலியும் இணைந்திருக்கிறது

கண்ணாடி உடைந்து சிதறினாலும் அதன் துண்டுகளால் காயப்படுத்தும் தன்மை போகாது உடைந்த என் மனமும் அப்படித்தான்

நிழல் போல தொடர்ந்து வரும் துயரம் வெயிலிலும் என்னை விட்டு விலகுவதில்லை என் நிரந்தர துணையாக மாறிவிட்டது

உயிர் உள்ளேயிருந்து உணர்வுகள் செத்துப்போன நடமாடும் பிணமாக மாறிவிட்டேன் யாருக்கும் தெரியாமல்

சுவாசிக்கும் காற்றில் கூட வலி தெரிகிறது உயிர் வாழ்வதும் ஒரு தண்டனையாக மாறிவிட்டது

பாதங்கள் நடக்கின்றன மனம் சுமக்கிறது ஆனால் உள்ளம் என்றோ இறந்துவிட்டது யாருக்கும் தெரியாத ரகசியமாக

உள்ளத்தில் உறைந்த பனிக்கட்டி எந்த வெயிலிலும் உருகாமல் என் உணர்வுகளை குளிர வைக்கிறது

விழுந்த இலைகள் போல என் வாழ்வின் துண்டுகள் சிதறி திசையற்று அலைந்து திரிகின்றன

எவ்வளவு தூரம் நடந்தாலும் துயரம் என் நிழல் போல தொடர்கிறது விலகிச் செல்ல முடியாத அளவுக்கு என்னோடு இணைந்துவிட்டது

கண்ணாடியில் பார்க்கும் முகம் என்னுடையதா என்று குழம்புகிறேன் அத்தனை அந்நியமாகிவிட்டது என் சொந்த உருவம்

வேரற்ற மரம் போல நான் நிற்கிறேன் தனியாக என்னை பற்றி பிடிக்க எந்த மண்ணும் இல்லாமல்

புயலின் நடுவில் சிக்கிய இலை போல என் வாழ்க்கையும் சுழன்று எங்கு சென்று சேரும் என்று தெரியாமல் அலைகிறது

ஏக்கத்தின் சுமை தாங்க முடியாமல் நெஞ்சம் வெடிக்கிறது ஆனாலும் உயிர் பிரியாமல் வாழ்கிறேன்

நீரில் வரையப்பட்ட கோடுகள் போல என் வாழ்வின் ஆசைகள் தடமின்றி மறைந்து போயின

தொலைந்து போன நாட்களின் நினைவுகள் இழந்த கனவுகளின் சுவடுகள் மட்டுமே எஞ்சியுள்ளன இன்று

கையில் கிடைத்ததை இழந்து கண் பார்த்ததை தேடி காலம் முழுவதும் அலைந்து திரிகிறேன்

ஒருமுறை உடைந்த மனம் ஆயிரம் துண்டுகளாக சிதறி ஒட்ட முடியாத வண்ணம் நொறுங்கிவிட்டது

வலிகளை சுமந்து வாழ்க்கையை இழுத்து வருடங்களை கடந்து வந்த பயணம் எங்கும் சேராமல் நிற்கிறது

ஒவ்வொரு காயமும் ஒரு கதையைச் சொல்கிறது ஆனால் அந்த கதைகளை கேட்க யாருமில்லை என்பதே என் சோகம்

சிரித்த முகங்களுக்கிடையே நான் தேடுகிறேன் என் முகத்தை ஆனால் அது வேறொருவனாக மாறிவிட்டதை உணர்கிறேன்

நானும் ஒரு காலத்தில் நம்பினேன் மகிழ்ச்சியை ஆனால் இப்போது துயரம் மட்டுமே நிரந்தரமானது என்பதை உணர்ந்தேன்

கனவுகளில் கூட துன்பங்கள் துரத்த எங்கே ஓடுவது என்று தெரியாமல் சுவரோடு சாய்ந்து அழுகிறேன்

காற்றில் கலந்த சருகுகள் போல என் வாழ்வின் துண்டுகள் சிதறி திசையற்று அலைந்து திரிகின்றன

தொலைந்து போன நாட்களின் நினைவுகள் இழந்த கனவுகளின் சுவடுகள் மட்டுமே எஞ்சியுள்ளன இன்று

தனிமையின் இருளில் என் நிழல் மட்டுமே துணையாக நான் நடக்கிறேன் முடிவற்ற பாதையில்

புதிய நாள் என்பது புதிய துயரங்களை மட்டுமே கொண்டு வருகிறது பழைய வலிகளோடு சேர்ந்து சேகரமாகிவிட்டன

துயரத்தை மட்டுமே வாரிக்கொடுக்கும் விதியை நோக்கி கேள்விகள் கேட்டு களைத்துவிட்டது என் மனம்

சிதறிய கனவுகளில் சேகரிக்க முயன்று கைகள் வெறுமையாகி இதயம் பாரமாகி நிற்கிறேன்

மழையின் சத்தத்தில் ஒளிந்து கொள்கிறேன் என் அழுகை ஓசை யாருக்கும் கேட்காமல் இருக்க

வெறுமையான கைகளுடன் நிறைவற்ற இதயத்துடன் நேற்றையின் நினைவுகளை சுமந்து நடக்கிறேன்

வார்த்தைகள் தீர்ந்து உணர்வுகள் மரத்து வலிகள் மட்டுமே மிஞ்சி தனிமையில் மூழ்கிப் போனேன்

உடைந்து சிதறிய உள்ளத்தின் துண்டுகளை யார் ஒட்டுவது எப்படி ஆற்றுவது என்று தெரியாமல் தவிக்கிறேன்

தூக்கமின்றி விழித்திருக்கும் இரவுகளில் என் துயரங்கள் மட்டுமே துணையாக ஒவ்வொரு நிமிடமும் சாவை உணர்கிறேன்